جنگالیا کِلّ، قسط 22 | اِک بد دُعا۔6

 

اِک بد دُعا۔٦

 اصل سٹ اودوں ہی وجدی ہے جدوں کوئی تُہاڈا آپنا خُون ہی تُہاڈے  مُونہہ  تے چپیڑ مارے۔ جدوں ساوی دی آپنی پندراں سولاں سالاں دی الھڑ دھی میتی پُوری ویلن ہو گئی۔ ہر طرح دے نشے پتیاں وِچ  پُوری ڈرگی ہو گئی تے نِت نویں کالے گورے تے دیسی یاراں نال کئی کئی راتاں گھروں غائب رہن لگی تاں اِک دِن ساوی نے دُکھی ہو کے آپنی دھی میتی نوں ڈانٹیا کہ "توں ایہہ کِیہ لچھن پھڑے نیں؟ خبردار، جے اگوں توں کدے گھروں باہر رہی جاں اجیہے کم کیتے۔" غُصے وِچ  مارے ساوی دے تھپڑ دا جواب میتی نے اگوں تھپڑ نال ہی دِتا تے پُورے روہ وِچ  کہیا " شٹ اپ، یو بلڈی، سٹوپِڈ مم، توں کیہڑے  مُونہہ  نال مینوں اج ٹوک رہی ایں۔ پہلاں توں آپنے مندے کماں  تے جھاتی مار۔ توں میرے لئی کیہڑی اِگزیمپل سیٹ کیتی ہے!" اوس دِن ساوی بڑی ہی روئی، پِٹی تے کُرلائی۔

ایسے  طرح نموشیاں دے جُڑے تانتے نال اِک ہور ساوی دی میرے نال کیتی پُرانی زیادتی یاد آ گئی۔  بھاویں  لالچ، نفرت، خودغرضی، غصہ ساوی دے خاص گُن سن، اینی کھٹاس کُڑتن دے باوجود وی میرے ماں پیو نے آپنی چھوٹی نونہہ ساوی بارے پُوری ممتا بھِجے سلیقہ نال ہر شگن دی ریجھ لاہی۔ اوس نُوں  آپنی وِت مطابق دو تِن سونے دے مہِنگے مہِنگے سیٹ پائے تے پنج ست ودھیا سوٹ تے ساڑیاں آپنے پُت دی بری بناکے پنجابوں نال لے کے آئے تے ماں نے بڑی فراخ دِلی نال کہیا "چل ہُو میرے پُترا، جان دے غُصے گِلے۔ ہے تاں تیرے پُت دی ماں تے ساڈی نونہہ۔" ماں پیو وِچارے آپ چل کے اوس دے سارا گہنہ گھر دے کے آئے۔ اوس دے مندےوہار دے باوجود وی اوہناں  ہمیشہ انتلے ساہاں تیک ایہناں ساریاں دے سُکھ  لئی رب اگے ارداساں ہی کیتیاں۔ کدے کوئی مندڑا بول مُونہوں نہیں کڈھیا۔ کدے ماپے کُماپے نہیں  ہوندے ۔ سدا  ہی ایس  قول نوں پالیا۔ ایس  دے اُلٹ اوس مینوں جو اِکو اِک مُندری منگنی ویلے پائی سی۔ اوہ تاں اوس پہلی لڑائی دے ہلے وِچ  میتھوں لُہا لئی سی۔ جو سبھ نالوں ودھ شرم ناک ہتک والی اوس گل کیتی سی۔ اِک نیلے رنگ دا نوں کُو ڈالراں دا ٹریک سوٹ ہونا اے جو اوس کدے کِسے لگی سیل توں لے کے مینوں دِتا سی۔ شاید ایہہ اوس دا میرے لئی پہلا تے آخری تحفہ سی۔ ساڈے آپسی رِشتے وانگ ایس  ٹریک سوٹ دی حالت وی خستہ ہو چُکی سی۔

میں کئی در بھٹک  بھٹک کے  اخیر آپنے اِک بچپن دے یار پال سینی کول جا ڈیرا لایا۔ پال سینی بڑا ہی من موجی تے فقر قِسم دا یاراں دا یار سی۔ اوس دے چھڑاستان وِچ  کوئی نہ کوئی بھُلیا بھٹکیا، کدے کوئی نواں، کدے کوئی پُرانا جاں کوئی میرے وانگ رن نال لڑ کے پناہ لین آیا ہی رہندا۔ کھان پین دے شوقین بندیاں نال پال سینی دی کُجھ ودھیرے بندی سی پر مینوں اوس آپنے فِلمی بھُس کرکے آپنے گھر وِچ  خاص اپنیت  والی جگہ دِتی ہوئی سی۔ مینوں پیار نال جاں تاں اوہ بمبئی دا بابو کہندا جاں کدے کدے سِدھا ہیرو وی کہہ چھڈدا۔ ایتوار دا دِن سی۔ ساری چنڈال چوکڑی وِچ  کافی گہِماں گہِمی سی۔ سارے آپنی آپنی چاہ دِیاں چُسکیاں نال نال میریاں فِلمی سرگرمیاں دا وی آنند مان رہے سن۔

اچانک ساوی پتہ نہیں کِتھوں پُچھدی پُچھاؤندی اوتھے آن دھمکی۔ پہلاں آؤندیاں ہی اوس زور زور دینی پال سینی دے فلیٹ دا دروازہ بھننا شروع کر دِتا تے اُچی اُچی بولن لگ پئی۔ سارے آنڈھی گوانڈھی، گورے، کالے تے دیسی، چینے، کوریڈور وِچ  کھڑکے تماشہ دیکھن لگ پئے۔ پہلاں تاں اندر وڑدیاں ہی وِچارے پال سینی دی ساوی نے چنگی لاہ پاہ کیتی کہ "توں  ایتھے  کیہ کنجر خانہ لایا اے! سارے ٹورنٹو شہر دے مُشٹنڈے  ایتھے  اِکٹھے کرکے بِٹھائے نیں۔ تینوں شرم نہیں آؤندی رناں دے گھروں کڈھے نِکمے خصماں نوں آپنے گھر رکھن دا توں ٹھیکہ لیا ہویا اے۔" پہلاں پہل تاں پال وِچار جی، جی بھابی جی کرکے ترلے مِنتاں  جیہیاں کردا رہیا کہ "بھابی جی، تُسیں  ایتھے  اینی اُچی اُچی رولا نہ پاؤ، پلیز  ایتھے  سارے اِنڈین دا جلوس نہ کڈھو۔" پر بُھوتری ساوی کِتھوں منے۔ ساوی جان بُجھ کے پال سینی نوں پرووک (غصہ دُوا کے) کر رہی سی کہ غُصے وِچ  آ کے اوہ میرے تے ہتھ چُکے تاں میں اگوں جھگڑا کھڑا کرکے پولیس نوں کال کراں تے ایہناں ساریاں دا مکو ٹھپاواں، نہیں تاں گھٹو گھٹ میرے جھگڑے توں ڈرکے پال سینی مینوں (بلبیر) نوں گھروں کڈھ دیوے۔ اُلٹا پال سینی نے ساوی نوں دھمکی دِتی، پلیز چھیتی میرے اپارٹمنٹ چوں چلے جاؤ، نہیں تاں میں پولیس بُلاؤندا ہاں،" ایہہ سُن کے ساوی تھوڑی  جیہی  ٹھِٹھنبری۔

 فیر پال سینی اوس نُوں  دروازِیوں باہر کڈھ کے، آپنا اندروں دروازہ لا لیا۔ جدوں اوہ باہر کھڑکے گند بکنوں نہ ہٹی تاں پال نے مینوں بینتی کیتی "پلیز بلبیر جی، ایہہ تُہاڈا گھریلو معاملہ ہے۔ بہتر ہے جے تُسیں آپ باہر جا کے معاملے نوں آپ نجِٹھو۔" اَکّ کے مینوں باہر آؤنا ہی پیا۔ ساوی نوں میں جِناں وی چُپ کراؤن دی کوشش کردا، اوس جان کے ہور اُچی چیک چِہاڑا پاؤنا شروع کر دِتا۔ مینوں رج کے سرعام اوس گندیاں گالاں کڈھیاں۔ جانوں اوس مینوں ککھوں ہولا کر دِتا ہووے۔ کُچھڑ چُکیا سونوں بیٹا الگ اُچی اُچی روئی جاوے۔ شاید  ایسے  لئی ساوی اوس نُوں  نال لے کے آئی سی کہ لوکاں دی اوس نُوں  ہمدردی مِل سکے تے مینوں ہور وی ظالم، کمینہ ثابت کر سکے۔ بس میں تاں اِک وڈے گُناہ گار وانگ بار بار اوس اگے ہتھ جوڑی جاندا سی کہ "ساوی پلیز رب دے واسطے ٹھنڈی ہو جا۔ آپنا تے ساری اِنڈیا بِرادری دا جلوس نہ کڈھ۔" پر اوہ تاں غُصے وِچ  جانوں آپنے کپڑیاں توں باہر ہوئی نے مینوں وی کپڑے لاہون تے مجبور کر دِتا۔ کہے، "لاہ میرا لے کے دِتا ٹریک سوٹ۔ مینوں نہیں پتہ، بس ہُنے  ایتھے  ہی لاہ دے۔" کہندیاں کہندیاں اوس نے میرے گل پیا ٹوپ پلاں  وِچ  کِھچ کِھچ کے لیرو لیر کر دِتا تے میں نِمانیاں وانگ اکلا انڈرویر پائی کوریڈور وِچ  سِر نیواں کرکے کھڑا سی۔ باہر کھڑے سارے لوک میرے تے ہس رہے سن۔

 ساوی جاندے جاندے ایہہ کہہ گئی سی "ویکھیں کنجرا، کُتیا، کمینیا، جدوں میں ایس  لیراں ہوئے ٹریک سوٹ نال آپنی کار صاف کیتی تاں میرے کلیجے نوں ٹھنڈ پؤ۔" وِچارے سونوں بیٹے نوں اوداں ہی روندے نوں گھسیٹدی جا رہی سی تے اوس دے  مُونہہ  وِچوں اوویں ہی زہر دی جھگ ڈِگ رہی سی۔ جانوں اج وی بددُعا میرے سِر چڑکے بول رہی ہووے۔ جِس دا دُکھ میرے بھین بھراواں نوں وی نال نال ہنڈھاؤنا پیا ہووے۔  جیویں  اوہناں  نوں میری مدد کرن دی سزا مِل رہی ہووے۔ تقریباً ست سال سٹور والا مقدمہ چلدا رہیا۔  جیویں  اسیں کامدھینُ گٔو ماتا دے گھُٹ کے سِنگ پھڑے ہون تے دُوجی پارٹی نے آپنے پُورے تان نال پونچھ کھِچی ہووے تے دوویں پاسے دے لالچی تے لُچے وکیل آرام نال آپنیاں اپنیاں دودھ دِیاں بالٹیاں بھری جاندے ہون۔ دونوں وکیل دوناں پارٹیاں توں لکھ لکھ ڈالر ایویں ڈکار گئے۔ دوناں ہی پارٹیاں دا پُورا تھلا لگ گیا۔ سٹور کِسے دے وی ہتھ نہ آیا۔ سٹیر تے سدا  لئی قرقی دا تالا لگ گیا۔

 ایسے  طرح ساوی والے مُقدے وِچ  جدوں میرے وکیل نے پِچھلیاں سارِیاں گلاں تے رسیداں، پیڈ چیک دِیاں فوٹو کاپیاں، میرا ہُن دا بینک بیلینس، سٹور دے سارے کاغذات تے میری موجودہ خستہ حالت بارے دسیا تے اَٹھ نَوں گواہ میرے حق وِچ  بھُگتائے تاں جج نوں ساری گل دا چانن ہو گیا۔ ایس دے اُلٹ ساوی کول اوس ویلے کروڑاں دی آپنی جائداد تے لکھاں ڈالر بینک بیلینس سی  جِس نُوں  اوس نے آپنی رِٹن رِپورٹ وِچ  کورٹ توں چھُپایا سی تے میرے تے الزام وی لایا سی کہ ایس نے مینوں اج تائیں چائیلڈ سپورٹ وجوں اِک سینٹ وی نہیں دِتا۔ جد جج صاحب نے دوناں پاسیاں دا پُورا ویروا لیا تاں جج صاحب نے اُلٹا ساوی نوں جھوٹھ تے فراڈ دے کیس وِچ  چارج کرکے ساوی نوں بھاری جُرمانہ پا دِتا۔

 جس دِن جس ویلے میں  ایتھے  کورٹ وِچ  ایس  مقدمے دی تاریخ بھُگت رہیا سی، اوسے ہی دِن اِنڈیا وِچ  میرے پِتا  جی دی انتِم سنسکار کرن دِیاں، بیگانے لوک تِیاریاں کر رہے سن۔ کورٹ دی کاروائی مُکی ہی سی جانوں میرے صبر دا بنھ ٹُٹ گیا ہووے۔ میریاں کورٹ روم وِچ  ہی دھاہاں نِکل گئیاں۔ جد جج صاحب نے میرے وکیل نوں میرے ایوں اُچی اُچی وڈے بھاجی دے گل لگ کے رون دا کارن پُچھیا تاں میرے وکیل نے دسیا، " جنج صاحب، اج ہی بلبیر سِکند دے پِتا  جی چل بسے ہن ۔" تاں جج نے کہیا، او، آئی ایم سوری مِسٹر سِکند!" فیر جج صاحب نے تُرنت ساوی نوں حکم دِتا "فار دی سیک آف ہیومینِٹی،جِنے وی ایس  ویلے کورٹ وِچ  ہن، اسیں سارے اِک مِنٹ لئی کھڑے ہوواں گے،فار ہِز فادرز سول" اوہناں  ساریاں نے اِک مِنٹ لئی میرے سورگواسی باپ  لئی پردیس وِچ  کھڑے ہو کے جانوں ساری منُکھتا دا سِر اُچا کر دِتا ہووے۔

باہر نِکل کے سارے دُچِتی وِچ  چُپ ہی دھار گئے کہ ہُن ایس  نوں کیس جِتن دی ودھائی دیئیے کہ ایس دے باپ  دے پُورے ہون دا افسوس کریئے۔ اسیں دوویں بھرا اج تازے تازے یتیم ہوئے سبھ اگے سِر جھُکائی کھڑے ساں۔ پچھلے ویہہ سال توں بیٹے دی شکل تک نہیں دیکھی۔  بھاویں  اوس دے لئی اج تائیں مقدمے بھُگت رہیا ہاں۔ اوس دی اِک واری مینوں ڈیڈی کہن دی آواز نوں میں ترس دا رہیا ہاں تے ترس دا ہی رہاں گا۔ ہُن تاں اوس دا ویاہ وی ہو گیا اے۔ سُکھ نال اگوں اوس دے دو بچے وی ہن۔ اِک ہی شہر وِچ  رہ کے وی اسیں اِک دُوجے لئی اجنبی ہاں۔ کدے ساوی نے کہیا سی کہ "اج میں آپنی ہِک دے زور نال تیتھوں آپنا بچہ کھوہیا ہے۔ ویکھیں کنجرا، میں تیرے ہی خُون تے تیرے ہی بچے دے ذہن وِچ  ہولی ہولی اینا زہر بھروں گی کہ اوہ کدی تیری شکل تک دیکھنا گوارا نہیں کرے گا۔ تیری لاش نوں موڈھا دینا تاں دُور دی گل ہے، اوہ تیری لاش تے تھُکنا وی آپنی توہین سمجھے گا۔" سو سبھ دی آپنی آپنی سوچ ہے۔ جو ساوی نے کدی کہیا سی سچ کر دِکھایا۔ سو اج وی میں آپنے بیٹے اتے اوس دے سارے خاندان لئی روز ارداس جوڑی کردا ہاں، "ہے داتیا، جِتھے وی وسے میرا بچہ سدا  خوش تے چڑھدیاں کلاں وِچ  رہے۔ آمین۔"  بھاویں  میں آپ اوس بد دُعا  دا دُکھ  ہنڈھاؤندیاں ہنڈھاؤندیاں تھک کے چکنا چُور ہو چُکا ہاں۔ ویسے وی ہُن عمر دا آخری پڑاء آ گیا ہے۔ ہر روز، ہر ساہ آپنی موت اُڈیکدا ہاں۔ ہر ویلے داتا اگے آپنے لئی ایہی ارداس کردا ہاں کہ "داتا، میرے تے کرم کری۔ مینوں چلدا پھِردا ہی چک لئیں۔ کدے کِسے دا اجا نہ بنائی کیونکہ مینوں اِکلے نوں تاں کوئی پانی دین والا وی نہیں۔"

جاری ہے۔۔۔۔۔