جنگالیا کِلّ، قسط 10 | جنگالیا کِلّ ۔ 6

 

جنگالیا کِلّ ۔ ٦

چنگا بابا چنگا، میرا ناں لے دیویں،  کِیہ مجال تیرا کم نہ ہووے۔ بابو رجِندر تاں اوتھے ہی رہ گیا۔ اوہ سارے چلے گئے۔ رجِندر بابو چھیتی ہی یونِٹ وِچ  رچ مِچ گیا تے اوہ میرا کافی مُرید وی بن گیا سی۔ میں اوس دے سارے شوق پُورے کر دِتے۔ نالے اوس دی جیب خرچے لئی چنگے چوکھے پیسے دے دِتے۔ خُود رجِندر پُورا باگوباگ سی۔ اوسے دِن اوسنے ٹیکنیشین نال بہہ کے  دو چار موٹے پیگ لا  لئے ۔ تھوڑا سرور وِچ  آ کے سِدھا میرے خاص روم وِچ  آ وڑیا جِتھے میں بہہ کے آپنا پیپر ورق کر رہیا سی۔ اوس مینوں بڑی ہی اپنیت  نال کہیا، "کیہ سر جی، تُسیں جِنے چنگے ہو اونی ساڈی میڈم نہیں۔ میڈم جی ذرا چالو جیہے قِسم دے ہن۔ آپنا کم کڈھاؤن لئی اوہ کُجھ وی کر سکدے نیں۔ ایہناں دی آپنے صاحب نال اکثر توں توں میں میں ہی رہندی ہے۔ دونوں پی کے اِک دُوجے تے خوب لانچھن لاؤندے نیں۔ دونوں ہی اِک دُوجے نوں بدمعاش لُچی پتہ نہیں  کیہ کیہ دَسدے نیں۔  ایسے  کر کے مُنڈا ہوسٹل وِچ  پڑھنے پایا ہے۔ آپ صاحب کِسے دُوجے صوبے رہ کے  کلے عیش کردے نیں۔ میڈم  ایتھے  نِت نویں نویں شکار ٹِکائی رکھدی ہے۔ صاحب جی میرا ناں نہ لینا کِتے۔ صاحب جی مینوں بڑا ہی شوق ہے۔ مینوں وی بمبئی آپنے نال لے چلو۔ "نہیں نہیں بچے، توں فِکر نہ کر۔ میں تیرا پُورا خیال رکھاں گا۔ ہُن توں جا کے آرام کر۔ میں تھوڑا بہُتا کم نِپٹا لواں۔ آپاں سویرے شوٹِنگ وی کرنی ہے۔ چنگا چنگا ست سِری اکال۔ "بائے بائے سر جی!س اوس نے میڈم بارے مینوں بڑیاں دِلچسپ معلومات دِتیاں۔ کُجھ کُجھ پریتما تے میرے بارے راجِندر وی بھانپ گیا سی۔ رجِندر بابو نے ہُن تیک میرے نال پُوری یاری نِبھائی۔ مینوں میڈم دی پُوری معلومات دیندا رہیا۔

فیر جدوں میں دو تِن مہینیاں بعد مُڑکے پنجاب آیا آپنے کاروباری دورے تے، کُجھ ڈِسٹری بِیوٹرز نوں مِلن لئی۔ میں سرسری  جیہی  رجِندر نال آؤن دی گل کر بیٹھا۔ اگوں رجِندر نے میڈم نال گل کر دِتی۔ سو پریتما نے بار بار اظہار کیتا کہ "آپ جی نے ایس وار مینوں مِل کے ہی جانا ہے۔ میں بے صبری نال آپ نوں اُڈیکاں گی۔ سو پریتما نال کیتے وعدے مطابق اِک دِن وِچوں ٹائم کڈھ کے میں انبالہ شہر ماڈل ٹاؤن اوس دے گھر پہُنچ گیا۔ اوس دِن پریتما نے میرا اینا چاء مان کیتا کہ میں حیران ہی رہ گیا۔ اوس مینوں زبردستی رات آپنے گھر روک لیا۔ "بلبیر، منیا ہُن توں بہُت وڈا بندہ بن گیا ایں۔ اینیاں سوہنیاں سوہنیاں ہیروئناں تیرے اگے پِچھے پھِردیاں نیں۔ ایس دا مطلب اوس دِن دی شوٹِنگ نے پریتما دے دِل وِچ  اِک جلن  جیہی  پیدا کر دِتی سی۔ اگوں میں ہس کے کہیا، "پریتما جی، اجیہی کوئی گل نہیں۔ تُہاڈا تاں ایس  دِل وِچ  اِک خاص مقام ہے۔ اوتھے ہور کوئی نہیں پہُنچ سکدا۔ آپاں اج جی بھرکے گلاں کراں گے۔ آخر تُسیں میرے بچپن دے دوست ہو۔ کُجھ تاں ساڈا وی تُہاڈے تے حق بَندا ہے۔ "ہاں ہاں کیوں نہیں۔ اسیں دیر تیک گلاں کردے رہے۔

 بھر سردیاں دے دِن سن۔ پہلاں تاں اسیں آپنی آپنی رضائی وِچ  پئے ایدھر اودھر دِیاں گلاں کردے رہے، پھِر پریتما اُٹھی تے  نال دے  کمرے وِچ  چلی گئی۔ تھوڑی دیر بعد اِک ٹرے وِچ  دو گلاس شراب دے بنا کے لے آئی۔ تگڑے پٹیالہ شاہی پیگ سن تے نال ہی اِک کؤلی وِچ  نمکین جیہا رکھیا ہویا سی۔ مینوں اِک گلاس پھڑاؤندیاں کہیا، "لے بئی بِلے، ایہہ تیرے آؤن دی خوشی وِچ۔ ویسے موقع وی ہے، دستُور وی ہے، تے اُتوں ٹھنڈ وی ہے، تے ساہمنے میرا پِیارا یار وی ہے۔ میں گلاس نال گلاس ٹکراؤندے اوویں ہی پھڑی رکھیا تے پریتما نے اِک دو موٹے موٹے گُھٹ بھر وی  لئے ۔ "یار غصہ نہ کریں، ایہہ رم پینی مینوں میرے فوجی پتی نے گِجھایا اے۔ ہُن مینوں  ایس دا  کُجھ سواد وی پے گیا اے۔ تینوں پتہ ایس  ظالم شراب دے بڑے فائدے نیں۔ خاص کرکے نویں نویں شکار پھُنڈھن وِچ  ایہہ بڑی سہائی  ہوندی  اے۔ فیر بڑے نخرے نال بے جھِجک ہو کے بندہ آپنی گل وی کہہ سکدا ہے۔ آپنی گل کردیاں اوس اِک ہور موٹا جیہا گُھٹ بھر لیا۔ اگوں میں بھولے پن وِچ  ہی کہیا، "ہُن تاں پریتما جی، تُسیں وڈے شِکاری ہو گئے ہوووگے۔ اِکو نظر وِچ  ہی تاڑ جاندے ہوووگے کہ شکار وِچ  کِنا کُو  دم ہے۔ "بِلے، میرے خیال وِچ  شِکاری نوں کُھلے دِل نال شکار کھیڈنا چاہیدا ہے۔ چاہے اوہ وڈا  ہووے جاں چھوٹا، چاہے ویاہیا جاں کنوارہ ہووے۔ ٹرائی ہر تھاں مارنی چاہیدی ہے۔ ہاں مینوں تاں شکار نوں تڑپا تڑپا کے مارن وِچ  بہُتا مزہ آؤندا ہے۔

 میرے مُونہوں  اچن چیت  ہی نِکل گیا، "ہاں پریتما جی، اوہ تاں تُہاڈی پُرانی ادا ہے۔ ہاں پریتما جی، کہندے نے کہ کئی وار گھائل شکار جنگلی سُور وانگ سِدھا شِکاری تے ہی جان لیوا حملہ کر دیندا ہے۔ اگوں پریتما مستی وِچ  آ کے نخرے نال بولی، "ہاں، اوہ تاں جِنی روچک کھیڈ ہووے، اونا ہی زیادہ رِسک وی  ہوندا  ہے۔ ہاں بِلے جی، تُسیں تاں حالے پینی شروع ہی نہیں کیتی۔ "ہاں سچی پریتما جی، اج تائیں کدے نہیں پیتی۔ تُسیں ایہہ جام میرے ہتھوں لے کے اج دی شام دے نام پی جاؤ۔ تے میں اج تُہاڈِیاں اکھاں وِچوں رج کے   پیواں گا۔ "ہاں، اِک شرط تے بِلے پہلاں آپنے بُلاں نال ای نُوں رتا جوٹھا تاں کردے۔ "ہاں کیوں نہیں۔ میں ہلکی  جیہی  سِپ کرکے گِلاس نوں  چُم کے  پریتما نوں پھڑا دِتا۔

 اوس اِک گُھٹ اوس وِچوں پی کے گلاس ٹرے وِچ  رکھ دِتا۔ "اچھا، میں تیرے لئی کوک لے کے آؤندی ہاں۔ گھٹو گھٹ آپنی پریتما نوں کمپنی تاں  دیویں گا۔ "ہاں ضرور، کیوں نہیں۔ فیر پتہ نہیں اندروں پریتما پتہ نہیں کوک وِچ  کیہ گھالا مالا کرکے لے آئی۔ اسیں مُڑکے دوواں گلاساں نال چیر اپ کیتا۔ جدوں میں کوک دا گُھٹ بھریا تاں کوک کُجھ کُجھ کؤڑا جیہا لگا پر یار دی خوشی لئی میں سارا پی گیا۔ پتہ نہیں کیوں دُوجی وار کوک مِٹھا لگن لگ پیا۔ ہُن مینوں پریتما زیادہ دل کش لگن لگ پئی۔ فیر پتہ نہیں کدوں اسیں دوواں روٹی کھاہدی وی کہ نہیں۔ فیر رات تائیں گلاں کردے رہے تے نیڑتا ودھدی گئی۔

فیر اچانک اوس بتی بُجھائی تے چُپ چاپ میری رضائی وِچ  آ گئی۔ فیر  کِیہ سی نیڑتا ہور ودھدی گئی۔ پتہ نہیں کدوں ساڈے صبر دے سارے حد بنھے آپے ٹُٹ گئے۔ پریتما اج پُوری طرح موج وِچ  سی۔ پُوری طرح اج بِلے تے مِہربان وی سی۔ دوناں دے جِسماں وِچوں جانوں چنگیاڑے نِکل رہے سن۔ پریتما نے اِک دم بے باک سوال میرے تے داغ دِتا، "بِلے، اِک گل پُچھاں، مینوں سچی سچی  دسیں گا؟   کِیہ ایہناں ہیروئناں نال وی توں سیکس کیتا ہے؟ تُہاڈی ایہہ گلیمر دی دُنیاں وِچ  تاں ایہہ عام چلدا ہے۔ "پریتما جی، اج کل ایہہ کُجھ کِتھے نہیں چلدا؟ پہلاں تاں تُسیں آپنی دِتی قسم واپس لے لؤ۔ ہو سکدا ہے فیر میں وی کِسے تے ٹرائی کرکے ویکھ لواں گا۔  کِیہ پتہ کدے وگدی گنگا وِچ  فیر چُبی مار ہی لواں۔

"کھا میرے سِر تے ہتھ  رکھ کے  قسم، کہ حالے تائیں توں میری قسم توڑی نہیں۔ فیر میں اوس دے سِر تے ہتھ  رکھ کے  کہہ دِتا، "ہائے میں مرجاں! سچی بِلے توں اینی ہائیٹ تے پہُنچ کے وی صِرف مینوں اینا پیار کردا ایں  کہندے کہندے اوہ میرے نال پُوری طرح چِنبڑ گئی۔ اوس آپے آپنے گرم گرم کُولے کُولے بُلھ میرے بُلھاں تے رکھ دِتے تے جانوں زندگی وِچ  پہلی وار اوہ آپنی چاہت دا ایوں  کُھل کے  اظہار کرن لگی ہووے۔ "بِلے، مینوں تیریاں نیلیاں نیلیاں اکھاں شروع دِن توں ہی بہُت پسند سن۔ خاص کرکے تیرے سُرخ کٹیلے بُلھ میری کمزوری رہے۔ تیرا گورا سندھوری رنگ تاں کُڑیاں دی جان کڈھ لیندا اے۔ بِلے، توں صِرف تے صِرف میرا ہی ہیں نہ۔ میں تینوں کدے کِسے نال وی شِعر نہیں کر سکدی۔"

اج پریتما دا پُورا بلِیو مُوڈ بنیا ہویا سی۔  جیویں  پُنیاں دا پُورا چن وِچارے ساغر نوں جھلیاں کر دیندا ہے، اِویں پریتما نے مینوں دندیاں وڈھ وڈھ کے کھا لیا۔ اج پریتما نے مینوں آپنا آپ پُوری طرح پیش کر دِتا ہووے۔ اسیں اینی ٹھری رات وِچ  وی تریلیو تریلی ہوئے پئے ساں۔ پتہ نہیں کِنیاں صدیاں دے اسیں اِک دُوجے لئی پیاسے سی۔ پریتما نوں میرا الھڑ جیہا پیار کرن دا  انداز  بہُت چنگا لگا۔ بار بار جانوں کچیچیاں وٹ کے کہندی، "جی کردا اے بِلیا، اج تینوں پُورا نِگل جاں۔ مینوں تیرا ایہہ معصوم جیہا پیشن بڑا ہی چنگا لگا اے۔ بِلے سچ مُچ تیرا پیار اناڑی، سجرا تے کنوارہ ہے۔  ایس دا  اِک آپنا ہی آنند ہے۔ کیویں توں جھلیاں وانگ میرے پیر دے نہوں توں میرے متھے تک میرا انگ انگ چُم لیا اے۔ کِیہ اینے دہاکے سانبھی رکھیا آپنا پیار، صِرف تے صِرف میرے لئی۔ اج تاں سارِیاں حداں پار کرن نوں دِل کردا اے۔ بِلے، مینوں معاف کریں میں اج تائیں تینوں بہُت ترسایا اے۔ بس ہُن نہیں۔ تے توں اج پُورا تسلی وچ ہو جا۔ سبھ کُجھ تیرے حوالے۔ اج تاں تیری کوئی نِشانی رکھن نوں وی دِل بے ایمان اے۔ جو وی ہوؤ دیکھی جائےگا۔ کہندیاں کہندیاں اوس مینوں پُوری طرح آپنیاں باہاں وِچ  سمیٹ لیا۔

دِن چڑھے تک اسیں دوویں اوویں ہی سُتے رہے۔ اوہ تاں اچانک پریتما دے سکول دی مائی آ گئی سی۔ شاید سویر دا ناشتہ بناؤن لئی۔ پریتما تاں نٹھ کے واش روم وِچ  جا وڑی تے میں پچھلے کمرے وِچ  جا کے سوں گیا۔ مائی بُڑ بُڑ کردی آپے قیافے لاوندی چلی گئی. . شاید میڈم جی نہا رہے ہون۔ ٹھہر کے آنی آں۔

دُوجے دِن ایویں مِلن مِلاؤن والیاں دا تانتا لگیا رہیا۔ رجِندر بابو تاں میرے نال چِچڑ ہی ہو گیا ہووے۔ شامیں پریتما دے بھرا بھابی تے بچے سانوں مِلن آ گئے۔ اسیں دوویں پِچھلی رات نوں یاد کرکے ترسدے رہے۔ فیر پریتما نال چھیتی مِلن دا وعدہ کرکے میں واپس بمبئی آ گیا۔

پریتما نے جیویں اِک رات وِچ  ہی میرے پچھلے 25 ،30 سال دے سارے گِلے شِکوے، کڑواہٹاں تے ناقدری بھرے زہر نوں امرِت وِچ  بدل دِتا ہووے۔ جانوں میری عُمراں دی تھکان لہہ گئی ہووے۔ ہُن سبھ کُجھ چنگا چنگا لگن لگ پیا ہووے۔ دُھر اندروں اِک جیؤن دا چا پیدا ہو گیا سی۔ پریتما دا ایہہ کرم میرے کِسے انعام توں گھٹ نہیں سی۔ ہُن ہر ویلے اوس بارے ہی سوچدا رہندا۔ اوہ میرے لئی اِک نوین اُمید بن کے اُبھری سی۔ جانوں اوس اِک صدیاں توں ادھورے شخص نوں پلاں وِچ  پُورا کر دِتا ہووے۔

میں بڑی شِدت نال آپنی فِلم دی شوٹِنگ پُوری کیتی تے پھِر اوس دی فائنل ایڈیٹِنگ وِچ  جُڑ گیا۔ اچانک فیر  بی جی دی طبیعت بہُت خراب ہو گئی۔ ایس  وار میری پیاری امڑی مینوں آخری درشن دِتے بغیر ہی سدا  لئی مینوں وِلکدیاں چھڈ گئی۔  جیویں  اچانک مِلیاں خوشیاں نوں کوئی گرہِن لگ گیا ہووے۔ میں سچ مُچ آپنی پیاری امڑی دا مجرم ساں۔ جِنی اوس نُوں  میرے توں آپنی سیوا دی آس سی میں اونا اوس نُوں  دُکھی کیتا۔ اوس نُوں  ایہہ فِلم لائن اُکا ہی چنگی نہیں لگدی۔ میرے تتڑے شوق نے اِک پاسے مینوں میری محبوبہ مِلائی، دُوجے پاسے ایس دے جنون نے میتھوں میری ماں کھوہ لئی۔ فیر میں ڈونگھے ہیروے کارن لمبی بیماری وِچ  جکڑیا گیا۔ فِلم ہور لیٹ ہو گئی۔ فیر کیویں نہ کیویں رو پِٹ کے فِلم پُوری تاں کیتی پر رلیز ناں کر سکیا۔ 1984 دے دنگیاں کارن پنجاب دے سنیما گھر بالکُل ٹھنڈے پے گئے سن۔ وِچارے پنجابیاں نوں آپنیاں جاناں دی پے گئی۔ ہُن تفریح نوں کون پُچھدا سی۔ پُورے پنجاب دے نال نال میں وی ایہناں حالتاں دا دُکھ ہنڈھایا۔ میرا سبھ کُجھ مِٹی ہو گیا سی کیونکہ پھوکے داعویدار یار تاں پہلاں ہی  کنڈ دِکھا چُکے سن، آپنا ہی گھر پھوک کے  تماشہ دیکھن والی گل ہو گئی سی۔

اخیر نوں پھِر توں سبھ کُجھ چھڈ چھڈاکے میں مُڑکے کینیڈا چلا گیا۔ اِک وارفیر سبھ کُجھ نویں سرے توں شروع کرنا پیا۔ ہُن بزُرگ باپ  جی نوں کلیاں پنجاب وِچ  چھڈنا وی اؤکھا سی۔ فیر سارے بھین بھراواں نے مِل کے مینوں اِک واری وڈا سٹور ، گیس سٹیشن، رہائش لے کے دے دِتی۔ بالکُل نویں جگہ، نواں ہی کم، نویں ہی لوگ، کاروبار دا کوئی تجربہ وی نہیں سی۔ کلے میں تے میرے بزُرگ باپ  ۔ اوہناں  دی روٹی ٹُک دا مینوں ہی کرنا  ہوندا  سی۔ روز 20 گھنٹے ستے دِن کم کر کر کے کھپ جانا، تے پُورا فیر وی نہ پینا۔ کِتوں نہ کِتوں کان رہ ہی جانی۔ جس نوں وی آپنا سمجھ کے  سٹور تے رکھدا، اوہی یار مار کرنو ں ناں ٹلدا۔ جدوں ہولی ہولی کم دا بھیت آؤن لگیا تاں پُورا کنیڈا ریسیشن دی لپیٹ وِچ  آؤن لگ پیا۔ فیر اچانک بلدیو وِیرے دی موت نے میرا تے باپ  جی دا تاں بالکل لک توڑ دِتا۔ فیر تھوڑا سنبھلے ہی ساں کہ ساوی جان بُجھ کے تنگ کرن لگ پئی۔ اودھروں پریتما دِی آئے دِن کوئی نہ کوئی فرمائش تُری رہندی۔

جاری ہے۔۔۔۔۔